Ζώνη 5 (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Περιγραφή: «Καλώς ήρθατε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ.
Εδώ απαγορεύΟΝται η θλίψη και κάθε της έκφραση.
Εδώ απαγορεύΟΝται το δάκρυ και το μαύρο χρώμα.
Εδώ απαγορεύΟΝται ο πόνος και η μνήμη του».

Η ιστορία της γυναίκας που πέρασε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ για να ανταμώσει ξανά το παιδί της. Η μόνη της αποστολή είναι να μη δακρύσει, να μη λυγίσει ό,τι κι αν αντικρίσουν τα μάτια της.
Και ίσως να τα καταφέρει… Αρκεί να πάψει να ψιθυρίζει τα βράδια πως άλλο βασανιστήριο δεν γνώρισε πέρα από κείνο της φωνής του.

Συγγραφέας: Ειρήνη Βαρδάκη

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Μίνωας για το αντίτυπο.* 

    Το βιβλίο με τίτλο "Ζώνη 5" είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα που η ιστορία του εξελίσσεται στην σημερινή Αθήνα, με τη διαφορά ότι η χωρά βρίσκεται υπό ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Εμείς ως αναγνώστες παρακολουθούμε τις εξελίξεις μέσα από την Λίζα και τον Άλεξ.

    Πρόκειται για ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα που σου προκαλεί έντονη συναισθηματική φόρτιση και σε προβληματίζει. Η αφήγηση γίνεται από τους δύο κεντρικούς ήρωες, την Λίζα και τον γιο της Άλεξ. Η μητρική αγάπη και ο αγώνας για επιβίωση είναι δύο από τα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο, ενώ δε λείπουν και οι συχνές αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα. Η πλοκή είναι καλοδουλεμένη, κινείται γραμμικά στο χρόνο και οι εναλλαγές που υπάρχουν αφορούν μόνο στα πρόσωπα-αφηγητές. Η συγγραφέας είναι περιγραφική στα σημεία που χρειάζεται, ώστε να δοθεί έμφαση στην ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν οι ήρωες του βιβλίου. Υπάρχουν σκληρές περιγραφές που σε ανατριχιάζουν, ενώ σε κάποια αποσπάσματα γίνεται χρήση υβριστικής και προσβλητικής γλώσσας. Όλα αυτά συνθέτουν τον τρομακτικό κόσμο που λαμβάνει χώρα η ιστορία.

    Όσο αφορά τους χαρακτήρες, η καλύτερη περιγραφή γίνεται στην περίπτωση της Λίζας και του Άλεξ. Παρουσιάζονται οι αρνητικές και θετικές πλευρές του χαρακτήρα τους και δε γίνεται καμία προσπάθεια για να εξιδανίκευση ή παρουσίασή τους ως ήρωες. Υπάρχουν και δευτερεύοντες χαρακτήρες που παίζουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις, ωστόσο δεν θα γίνει περαιτέρω αναφορά σε αυτούς για να μην αποκαλυφθούν σημαντικά κομμάτια της πλοκής. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι δύο από αυτούς είναι αξιομνημόνευτοι και αξιοθαύμαστοι για αυτά που πράττουν. 

    Ολοκληρώνοντας, το "Ζώνη 5" είναι ένα μυθιστόρημα που θα σε συγκλονίσει, θα σου δημιουργήσει συναισθηματική φόρτιση και θα σε βάλει να σκεφτείς για το τι θα έκανες εάν βρισκόσουν στη θέση των ηρώων. Αξίζει σίγουρα να διαβαστεί, ακόμη και αν δεν προτιμάτε συχνά το συγκεκριμένο είδος. 

Άνθρωποι που Συναντάμε στις Διακοπές (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Περιγραφή: Δύο αχώριστοι φίλοι
Η Πόπι και ο Άλεξ δεν έχουν τίποτα κοινό.
Εκείνη αγαπάει την περιπέτεια και δουλεύει ως ταξιδιωτική συντάκτρια με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Εκείνος προτιμάει να κάθεται σπίτι με συντροφιά ένα καλό βιβλίο και είναι καθηγητής στο λύκειο της μικρής πόλης όπου μεγάλωσαν.
Και όμως, αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι καταλαβαίνουν απόλυτα ο ένας τον άλλον.

Συγγραφέας: Emily Henry

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Διόπτρα για το αντίτυπο.* 

    Το "Άνθρωποι που Συναντάμε στις Διακοπές" είναι ένα ρομαντικό μυθιστόρημα με κωμικά στοιχεία που σου προσφέρει μία ευχάριστη εμπειρία ανάγνωσης και σε γεμίζει με όμορφες εικόνες και συναισθήματα. Η Πόπι και ο Άλεξ είναι φίλοι από το Πανεπιστήμιο και κάθε χρόνο πηγαίνουν μαζί καλοκαιρινές διακοπές. Οι χαρακτήρες τους είναι τελείως διαφορετικοί, αλλά καταφέρνουν να είναι οι καλύτεροι φίλοι. Μέχρι που ένα καλοκαίρι κάτι συμβαίνει και σταματούν να μιλούν μεταξύ τους για δύο χρόνια. Η Πόπι αποφασίζει να επανασυνδεθεί με τον Άλεξ και έτσι το φετινό καλοκαίρι κανονίζει να πάνε μαζί ένα ταξίδι.

    Η ιστορία της Πόπι και του Άλεξ είναι γεμάτη περιπέτειες, χιούμορ και αξέχαστες καλοκαιρινές στιγμές. Η πλοκή του βιβλίου έχει αρκετές χρονικές εναλλαγές και αυτό δίνει επιπλέον ενδιαφέρον στην ανάγνωσή του. Ο τρόπος που είναι γραμμένο δεν σε μπερδεύει, παρότι αλλάζει συχνά η χρονιά των εξελίξεων. Τα αποσπάσματα των διαλόγων υπερτερούν σε σχέση με τα αποσπάσματα της αφήγησης, όχι γιατί είναι περισσότερα, αλλά γιατί έχουν ζωντάνια, περιλαμβάνουν μπόλικα αστεία και γενικότερα είναι απολαυστικό να διαβάζεις τις συζητήσεις μεταξύ των δύο χαρακτήρων. Τα συναισθήματα που σου προκαλεί η ανάγνωση του βιβλίου είναι κυρίως θετικά και στο σύνολό της η ανάγνωση είναι διασκεδαστική.

    Η Πόπι και ο Άλεξ είναι από τους χαρακτήρες βιβλίων που τους συμπαθείς αμέσως. Έχουν δύο ξεχωριστές προσωπικότητες που σου μένουν στο μυαλό. Παρόλο που φαινομενικά είναι αταίριαστοι μεταξύ τους, η συγγραφέας καταφέρνει να χτίσει με ομαλό τρόπο τη σχέση τους και η χημεία μεταξύ τους γίνεται φανερή στους αναγνώστες. Στους δευτερεύοντες χαρακτήρες δε δίνεται ιδιαίτερη έμφαση και η περιγραφή τους γίνεται για να εξυπηρετηθεί η εξέλιξη της πλοκής.

    Ολοκληρώνοντας, το "Άνθρωποι που Συναντάμε στις Διακοπές" είναι ένα συναρπαστικό και διασκεδαστικό μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει καλή συντροφιά, ακόμη και αν δεν είστε σε διακοπές. Θα σας χαλαρώσει και θα σας φτιάξει τη διάθεση. Διαβάστε το, ειδικά αν αγαπάτε τις ρομαντικές κομεντί.

Εκτός Εαυτού (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου 

Περιγραφή: Είναι µαζί από την πρώτη µέρα. Τα δίδυµα αδέρφια, η Αλίσσα και ο Άντον. Σ’ ένα µικρό διαµέρισµα στη Μόσχα των µετασοβιετικών χρόνων τραβάνε το ένα τις µπούκλες του άλλου καθώς οι γονείς τους ορµούν ο ένας στον άλλον. Αργότερα, στη δυτικογερµανική επαρχία, κυκλοφορούν στους διαδρόµους του κτιρίου υποδοχής προσφύγων και µπαίνουν στα ξένα δωµάτια για να κλέψουν τσιγάρα και να µυρίσουν µπουκαλάκια µε αρώµατα. Κάποια χρόνια µετά, όταν η Αλίσσα παρατάει τις σπουδές µαθηµατικών για να αφοσιωθεί στις προπονήσεις του µποξ, ο Άντον εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Ώσπου µια µέρα φτάνει µια κάρτα από την Κωνσταντινούπολη – δε γράφει λέξη, δεν έχει αποστολέα. Η Αλίσσα τότε θα βρεθεί στην πολύβουη, διχασµένη πόλη του Βοσπόρου, όπου υπάρχουν κοµµάτια της οικογένειάς της και της ιστορίας της, σε αναζήτηση του αδερφού της. Όσο περισσότερο θα ερευνά, τόσο λιγότερο νόηµα θα βγάζει για όλα, για τη µητρική γλώσσα, την πατρίδα, το «φύλο»...

Συγγραφέας: Σάσα Μαριάννα Σάλτσμαν

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Πατάκη για το αντίτυπο.*

    Το "Εκτός Εαυτού" είναι ένα μυθιστόρημα που περιγράφει τις ζωές των μελών μιας οικογένειας, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Άλι, η οποία ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη για να αναζητήσει τον δίδυμο αδερφό της, Άντον. 

    Η συγγραφέας έχει πλούσια γραφή και είναι αρκετά περιγραφική. Το ταλέντο της στη συγγραφή γίνεται εμφανές από την αρχή του βιβλίου. Ωστόσο, σε κάποια σημεία η ανάγνωση γίνεται κουραστική, αν όχι βαρετή, καθώς αναφέρονται αχρείαστες λεπτομέρειες ή γίνονται περιγραφές που θα μπορούσαν να μην υπάρχουν. Η πλοκή κινείται σε διαφορετικούς χρόνους, αφού όπως αναφέρεται και παραπάνω, το μυθιστόρημα επικεντρώνεται σε διαφορετικές γενιές μιας οικογένειας. Σε γενικές γραμμές είναι καλοδουλεμένη και καλοστημένη, παρότι οι χρονικές εναλλαγές δεν ακολουθούν μία συγκεκριμένη σειρά. Τα βασικά θέματα που πραγματεύεται είναι η οικογένεια, η μετανάστευση και η αναζήτηση του εαυτού.

    Η ψυχογράφηση των χαρακτήρων γίνεται σε βάθος και παρότι το βιβλίο είναι μέτριο σε μέγεθος, η παρουσίασή τους είναι ολοκληρωμένη. Η Άλι θα μπορούσε να θεωρηθεί η κεντρική ηρωίδα, εφόσον από αυτήν ξεκινά και η ιστορία. Έχει μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και στην ουσία διαβάζουμε το πώς ωριμάζει και ανακαλύπτει τον εαυτό της. Η συγγραφέας δεν ωραιοποιεί τους χαρακτήρες της, αντίθετα προβάλλει όλες τις πλευρές, και ίσως λίγο παραπάνω τις αδυναμίες και τα αρνητικά τους στοιχεία.

    Ολοκληρώνοντας,  το "Εκτός Εαυτού" είναι ένα απαιτητικό ανάγνωσμα και δεν αποτελεί ένα βιβλίο που θα μπορούσε να διαβαστεί και να ικανοποιήσει τους περισσότερους αναγνώστες. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής και αφήγησης, που αν σας αρέσει από την αρχή, τότε θα σας αφήσει ικανοποιημένους στο τέλος.

    

 

 

Το Λουλούδι του Πάγου (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Περίληψη: Η Αλεξάνδρα Πανοπούλου είναι όμορφη, πλούσια και σύντομα θα γίνει πολύ διάσημη κατακτώντας τον τίτλο της βασίλισσας της ελληνικής τηλεόρασης. Παντρεύτηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον Λεωνίδα, ο οποίος την λατρεύει, κι απέκτησε μαζί του έναν γιο, τον Όμηρο. Έχει πάντα κοντά της την παιδική της φίλη Ελίνα, που τρέχει σε κάθε της ανάγκη, και τους γονείς της, που δεν της χαλούν κανένα χατίρι. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι μια πολύ τυχερή κι απόλυτα ευτυχισμένη γυναίκα. Όμως δεν είναι.

Συγγραφέας: Μαρία Τζιριτά

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Ψυχογιός για το αντίτυπο.* 

 

    "Το λουλούδι του πάγου" είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με κεντρική ηρωίδα την Αλεξάνδρα Πανοπούλου. Η Αλεξάνδρα έχει ως προτεραιότητα την καριέρα της και προσπαθεί να εξελιχθεί, με κάθε κόστος. Φαινομενικά ζει την ιδανική ζωή, όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

    Η συγγραφέας έχει δημιουργήσει μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία με μπόλικο δράμα και ένταση. Είναι περιγραφική σε βαθμό που δεν επηρεάζει αρνητικά την πλοκή, η οποία σε γενικές γραμμές κινείται σε κανονικούς ρυθμούς. Οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων είναι από τα δυνατά σημεία του βιβλίου, καθώς είναι ζωντανοί, καλοστημένοι και εξαιρετικά καλογραμμένοι. Ο αναγνώστης νιώθει ότι βρίσκεται σε μία άκρη και παρακολουθεί από κοντά τα όσα διαβάζει. Η ανάγνωση του βιβλίου σου δημιουργεί κυρίως αρνητικά συναισθήματα, λόγω θεματολογίας, ωστόσο με την ολοκλήρωσή του νιώθεις μία ικανοποίηση. Βασικό θέμα αποτελεί η ψυχική υγεία. Η προσέγγισή του γίνεται με ευαισθησία και προσοχή στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας.

    Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται στον αναγνώστη μέσα από τις συμπεριφορές τους και από τον τρόπο που σκέφτονται, όσο αφορά το κομμάτι της προσωπικότητας. Για την εξωτερική εμφάνιση υπάρχει ξεκάθαρη περιγραφή τους, οπότε εύκολα φτιάχνεις μία εικόνα στο μυαλό σου γι' αυτούς. Προσωπικά, δεν ξεχώρισα κάποιον/-α ως αγαπημένο/-η, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μου φάνηκαν αδιάφοροι. Υπάρχει εξέλιξη σε όλους τους χαρακτήρες από την αρχή έως το τέλος, και σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι καλύπτεται ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από την ζωή τους.

    Ολοκληρώνοντας, "Το λουλούδι του πάγου" είναι ένα μυθιστόρημα που θα σας επηρεάσει συναισθηματικά και θα σας προβληματίσει. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά η ανάγνωσή του προχωράει γρήγορα και δεν καταλαβαίνεις το πώς περνάει ο χρόνος μέχρι να φτάσεις στο τέλος.

     

Ένα Αστέρι τη Νύχτα (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Περίληψη: Μια φορά –πολλά χρόνια πριν– περπατούσα στη σκοτεινή οδό Πυγολαµπίδων ολοµόναχη. Ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής µου και βρήκα µια αδελφή ψυχή. Αυτή ήταν η αρχή της φιλίας µας. Έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια. Τάλι και Κέιτ. Εσύ κι εγώ απέναντι στον κόσµο όλο. Κολλητές για πάντα. Αλλά οι ιστορίες τελειώνουν, έτσι δεν είναι; Χάνεις τους ανθρώπους που αγαπάς και πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να συνεχίσεις τη ζωή σου…

Συγγραφέας: Kristin Hannah

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος για το αντίτυπο.*

    Το “Ένα Αστέρι τη Νύχτα” αποτελεί τη συνέχεια του επιτυχημένου μυθιστορήματος της Kristin Hannah, τις “Πυγολαμπίδες”. Σε αυτό διαβάζουμε τι ακολούθησε μετά το τραγικό γεγονός του πρώτου βιβλίου (δεν το αναφέρω σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει διαβάσει), πιο συγκεκριμένα το πώς επηρεάστηκαν και εξελίχθηκαν οι ζωές των χαρακτήρων.

    Πρόκειται για ένα χορταστικό ανάγνωσμα που σε γεμίζει με πληθώρα συναισθημάτων. Η πλοκή εξελίσσεται μη γραμμικά και η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, με εναλλαγές ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Πραγματεύεται θέματα ποικίλου ενδιαφέροντος, όπως είναι η ψυχική υγεία, οι οικογενειακές σχέσεις και η φιλία, ενώ περνάει και διάφορα μηνύματα στον αναγνώστη και τον κάνει να προβληματιστεί. Η γραφή της Kristin Hannah είναι πλούσια και σε συνεπαίρνει από τη στιγμή που ξεκινάς το διάβασμα. Τα κομμάτια της αφήγησης και των διαλόγων βρίσκονται σε ισορροπία και το αποτέλεσμα είναι ένα καλογραμμένο κείμενο που διαβάζεται αβίαστα και με μεγάλο ενδιαφέρον.

    Όσο αφορά τους κεντρικούς χαρακτήρες, τους γνωρίζουμε από το πρώτο βιβλίο, με τίτλο“Πυγολαμπίδες”. Βέβαια, κάποιους από αυτούς τους μαθαίνουμε πολύ καλύτερα και κατανοούμε τη συμπεριφορά τους στο παρόν, από τα όσα τους έχουν συμβεί στο παρελθόν. Η συγγραφέας ψυχογραφεί εξαιρετικά τις προσωπικότητες που έχει δημιουργήσει και καταφέρνει να σε αγγίξει βαθιά παρουσιάζοντας τις ζωές τους.

    Ολοκληρώνοντας, το "Ένα αστέρι τη νύχτα" είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα και παρότι είναι στενάχωρο στο μεγαλύτερο μέρος του, στο τέλος σε αφήνει με μία αίσθηση αισιοδοξίας. Είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβάσει κανείς, ιδιαίτερα αν απολαμβάνει τις γλυκόπικρες ιστορίες.