Η Ζωή που Μένει (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Περίληψη: «Ταχυδακτυλουργοί, Αμβρόσιε, αυτό είμαστε μονάχα» του επαναλάμβανε ασταμάτητα. «Τίποτε περισσότερο από ταχυδακτυλουργοί, που πρέπει να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως όλα παγώνουν από τη στιγμή που χτυπάει ο θάνατος. Μπούρδες. Η ζωή δε σταματάει με τον θάνατο, το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει». Η Μανέλ είναι οικιακή βοηθός, ασχολείται µε τους ζωντανούς, ο Αµβρόσιος είναι ταριχευτής, ωραιοποιεί τον θάνατο. Ο γερο-Σαµουήλ, ζωντανός που προετοιµάζει τον θάνατό του, είναι ο άνθρωπος-κλειδί στη γνωριµία τους, µετά από µια σειρά απίστευτων τυχαίων συµβάντων. Mαζί ξεκινούν ένα εξωφρενικό road trip µε νεκροφόρα, σε αναζήτηση µιας αµφίβολης ανατροπής που θα µπορούσε να αποτρέψει τη µοιραία κατάληξη που έχει εξαγγελθεί. Οι παρέες των ηλικιωµένων, τα γηροκοµεία, η αναπόφευκτη κατάρρευση των σωµάτων, ο θάνατος, το νεκροτοµείο...

Συγγραφέας: Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν

Βαθμολογία: 4/5

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.

*Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Πατάκη για το αντίτυπο.*

   "Η Ζωή που Μένει" είναι ένα μυθιστόρημα για την ίδια τη ζωή, όπως λέει και ο τίτλος του. Ο Αμβρόσιος είναι ταριχευτής, οπότε ασχολείται με τους πεθαμένους, και η Μανέλ είναι οικοιακή βοηθός σε σπίτια ηλικιωμένων, οπότε ασχολείται με τους ζωντανούς. Μέσα από τις ιστορίες των κεντρικών ηρώων ο συγγραφέας προβάλλει θέματα για την ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικώς.

   Από τις πρώτες κιόλας σελίδες το βιβλίο κρατάει τον αναγνώστη προσηλωμένο και τον απορροφά στην ιστορία, η οποία είναι ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα. Η πλοκή δεν ρέει βιαστικά, ούτε κολλάει σε κάποιο σημείο. Τόσο οι περιγραφές όσο και οι διάλογοι είναι ιδιαίτερα καλογραμμένοι και ο τρόπος γραφής σίγουρα δημιουργεί καλές εντυπώσεις. Τα θέματα που θίγει είναι ποικίλα και αφορούν όλους τους ανθρώπους. Η προσέγγισή τους γίνεται από τους ίδιους τους χαρακτήρες του βιβλίου. Άλλοτε ο τρόπος προσέγγισης είναι προφανής και άλλοτε όχι. Στη δεύτερη περίπτωση ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Επίσης, θα μπορούσε να έχει περισσότερες σελίδες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μένεις με το αίσθημα του ανικανοποίητου μετά με την ολοκλήρωσή του. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν κάνα δυο σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν κάποιους, επειδή περιγράφουν την διαδικασία της ταρίχευσης. Μπορείτε απλά να τις προσπεράσετε, αν νομίζετε ότι θα σας προκαλέσουν δυσφορία.

   Ο Αμβρόσιος και η Μανέλ βρίσκονται στο επίκεντρο της αφήγησης, καθώς αποτελούν τους δύο βασικούς ήρωες, όπως έχει ήδη αναφερθεί. Παρά το μικρό μέγεθος του βιβλίου, παρατηρείται μία εξέλιξη στους χαρακτήρες τους. Οι δυο τους πλαισιώνονται με τον καλύτερο τρόπο από την Μπετ, η οποία είναι η γιαγιά του Αμβρόσιου, και τον Σαμουήλ, ο οποίος είναι ένας από τους ηλικιωμένους που φροντίζει η Μανέλ. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους κάνουν την ανάγνωση πιο απολαυστική.

   Γενικά, "Η Ζωή που Μένει" είναι ένα ευχάριστο μυθιστόρημα που καταφέρνει να πραγματευτεί τόσο σημαντικά και σε κάποιες περιπτώσεις μακάβρια θέματα με μεγάλη μαεστρία. Θα σας δημιουργήσει και θετικά και αρνητικά συναισθήματα, και το τέλος θα σας αφήσει με μία αίσθηση αισιοδοξίας.