Κριτική: Το Άρωμα του Ονείρου, Tom Robbins

από την Αθηνά Παπαδοπούλου

Γραμμένο το 1984, Το Άρωμα του Ονείρου (Jittebug Perfume) πραγματεύεται ένα διαχρονικό θέμα που πάντα απασχολούσε τις εκάστοτε κοινωνίες, τις θρησκείες και κάθε είδους κοσμοθεωρίες· τη συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου για κατάκτηση του χρόνου και της αιώνιας νεότητας και κατ' επέκταση της αιώνιας ζωής και της αθανασίας.
Πρόκειται για ένα ευφυέστατο περιπετειώδες μυθιστόρημα, όπου αρχέγονοι μύθοι αναβιώνουν και συμπορεύονται με στοιχεία της καθημερινότητας, δημιουργώντας σουρεάλ καταστάσεις, που μόνο ο Ρόμπινς ξέρει να στήνει τόσο επιδέξια! Ένα είδος πρωτόγονου ρομαντισμού, το έξυπνο χιούμορ, καθώς και οι ωμές παρομοιώσεις και μεταφορές που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, διαμορφώνουν αυτό το παράξενο, αλλά ξεχωριστό στυλ γραφής που καθιέρωσε τον Ρόμπινς. Ο αναγνώστης γίνεται εύκολα κοινωνός αυτής της μοναδικής συγγραφικής λογικής, ενώ παράλληλα, αποκτά την ευκαιρία να προβληματιστεί, να κρίνει, να αμφισβητήσει και να βγάλει τα συμπεράσματά του γύρω από τα ζητήματα που θίγονται στο βιβλίο (π.χ. ανθρώπινες σχέσεις, κοινωνικές συμβάσεις, θρησκεία, θεσμοί, κ.α.). Οι ανατρεπτικές απόψεις του Ρόμπινς καλύπτονται από τη φαινομενικά αφελή και χιουμοριστική γραφή του, διαλύοντας κάθε ψήγμα παρεξήγησης ή και προσβολής που θα μπορούσε να νιώσει κάποιος αναγνώστης.

Αν έχετε κι εσείς την περιέργεια να μάθετε πώς μπορούν να σχετίζονται ένας βασιλιάς από την αρχαία Βοημία που επιθυμεί να νικήσει το θάνατο, μερικοί σύγχρονοι αρωματοποιοί, καθώς και πολλά παντζάρια (ναι, τα ζαρζαβατικά!), δεν έχετε παρά να ταξιδέψετε κι εσείς στις σελίδες αυτού του μαγικού βιβλίου!