13 Μέρες (Κριτική Βιβλίου)

από την Γεωργία Παπαδοπούλου

Πριν από είκοσι πέντε χρόνια στο δάσος
κοντά στον ποταμό Χόου, στο Σιάτλ,
τρία αγόρια έπεσαν θύματα απαγωγής.
Το ένα δεν γύρισε σπίτι...

Λίγα χρόνια αργότερα, μια τετραμελής οικογένεια βρέθηκε δολοφονημένη ένα πρωί με άγριο τρόπο, ενώ κοντά στα άψυχα σώματά τους ήταν χαραγμένες οι λέξεις «Δεκατρείς μέρες».
Η ντετέκτιβ του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Άλις Μάντισον, έχοντας ζήσει διαταραγμένα παιδικά χρόνια, ως ενήλικη έχει ανακτήσει την ισορροπία της κυνηγώντας το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο του κακού που έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα. Η Μάντισον πιστεύει ότι οι φόνοι αυτοί συνδέονται μεταξύ τους. Και έχει μόνο δεκατρείς μέρες για να το αποδείξει.
Προκειμένου να σταματήσει έναν ψυχοπαθή, η Μάντισον είναι αναγκασμένη να επιστρέψει στο δάσος και να έρθει αντιμέτωπη με το άλυτο μυστήριο των αγοριών του ποταμού Χόου. Πρέπει να ξεχάσει την εκπαίδευσή της και να ακολουθήσει το ένστικτό της μέχρι το ανατριχιαστικό τέλος, όπου οι εχθροί γίνονται σύμμαχοι και ο χρόνος ένας αμείλικτος αντίπαλος.

Συγγραφέας: V.M. Giambanco

Βαθμολογία: 6.5/10

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

Το βιβλίο "13 Μέρες για να Βρεις το Δολοφόνο" παρουσιάζει ενδιαφέρον ως ιστορία. Έχει αρκετές σκηνές δράσης, κυρίως προς το τέλος του. Βέβαια, θα μπορούσε να μην έχει τόσες σελίδες (568), καθώς σε κάποια σημεία αναφέρονται λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να μην υπάρχουν. Όσο αφορά τους χαρακτήρες, είναι κατά κάποιο τρόπο αδιάφοροι προς τον αναγνώστη, δηλαδή ούτε σου είναι συμπαθείς ούτε αντιπαθείς. Κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να είναι ενδιαφέροντες, αν ήταν πιο καλογραμμένοι και αν μας δίνονταν περισσότερα στοιχεία για την προσωπικότητά τους, είτε άμεσα είτε με περιγραφές του τρόπου συμπεριφοράς τους. Επίσης, ως προς τον τρόπο γραφής, σε κάποια σημεία του βιβλίου οι προτάσεις μοιάζουν ασύντακτες και χωρίς νόημα. Αυτό ίσως οφείλεται στην μετάφραση. 

Γενικά, ως βιβλίο δεν είναι και ότι καλύτερο για το είδος του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό. Αξίζει να διαβαστεί για τις αρκετά καλές σκηνές δράσης και για το τέλος του. Το τέλος κατά κάποιον τρόπο αποζημειώνει τον αναγνώστη και αλλάζει την άποψη που πιθανόν έχει σχηματίσει καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης προς το καλύτερο.